Pałac Sorkwity

Położona na przesmyku między dwoma jeziorami miejscowość Sorkwity miała w średniowieczu znaczenie strategiczne. W miejscu, gdzie obecnie znajduje się Pałac istniała pruska strażnica, czego dowodzą wykopaliska archeologiczne. Pierwotna nazwa Sarkewite pochodzi najprawdopodobniej z języka pruskiego i oznacza „sargas” – wartownik i „wieta” – miejsce.

Naturalny charakter obronny zadecydował, że za panowania krzyżackiego, brat zakonny Hans von Oelsen postawił na miejscu dzisiejszego Pałacu, drewnianą strażnicę strzegącą Sorkwity przed najazdami Litwinów. W 1788 roku major huzarów Jan Zygmunt Bronikowski von Oppeln, wybudował w Sorkwitach dwór. W latach 1850-1856 Juliusz von Mirbach przebudował dwór w Pałac w stylu angielskiego neogotyku. Ogromny piętrowy gmach z czerwonej cegły stanął w rozległym parku krajobrazowym nad malowniczym jeziorem Lampackim. Za czasów von Mirbachów Sorkwity przeżywały najlepsze 110 lat rozwoju.

Podczas pierwszej wojny światowej, armia Samsonowa po kilkudniowym pobycie spalił Pałac w nocy z 26 na 27 sierpnia 1914 roku w przeddzień klęski pod Olsztynkiem.W ogniu spłonęło całe umeblowanie wraz z nagromadzonymi zbiorami. Odbudową rezydencji, co miało miejsce w latach 1922-1923, zajął się ostatni spadkobierca sorkwickich włości, baron Bernard von Paleske adiutant Cesarza Wilhelma II. Pod zarządem rodziny von Paleskich, Sorkwity i Pałac pozostawały do 1945 roku, stając się miejscem spotkań polityków niemieckich i pruskich.
Po drugiej wojnie światowej Pałac należał do miejscowego PGR-u, a w 1957 roku został przekazany Zakładowi Maszyn Rolniczych „Ursus” z Warszawy. Od 1998 Pałac jest w prywatnych rękach i staje się wysokiej klasy hotelem.